Toos Schoutsen 60 jarig jubileum



Enkele gedachten bij een 60 jarig jubileum
Het eerste wat bij me opkomt is een grote dankbaarheid.
Dankbaar voor de mensen die mij gevormd en op weg geholpen hebben.
In psalm 139 staat zo mooi: Gij zijt voor mij, Gij zijt achter mij, Gij hebt Uw hand op mij gelegd, en dat heb ik ondervonden. 
Wat is een roeping in de wereld? Allemaal hebben we een roeping. Maar een roeping zonder naar het klooster te gaan, zonder kloosterkleed en met de drie geloften, dat was voor die tijd toch nieuw. Een leven toegewijd aan God door een verbintenis gewoon in de wereld, op de plaats waar je staat, met het werk dat je hebt. Wel met een sterke onderlinge band en ontmoetingen op gezette tijden. En dat was juist wat ik zocht.
Deze nieuwe bewegingen noemde men: Seculiere Instituten.
Zelf had ik er nooit van gehoord, terwijl er toch verschillende waren.
Veranderende tijden vragen nieuwe vormen. Voor velen heeft deze manier van leven veel betekend in Nederland-België-Duitsland en Brazilië.
In 1942 opgericht ging de stichter in 1950 met acht dames, die allemaal een zelfstandig leven achter de rug hadden, naar Brazilië op uitnodiging van de bisschop daar. Zelf kwam ik erbij in 1956. Hetzelfde jaar dat pater Drehmans terug kwam naar Nederland om te zien hoe het hier reilde en zeilde.
In augustus van dat jaar gaf hij zelf de retraite en jawel hij vroeg me in oktober mee terug te gaan naar Brasil. Maar dat ben je zomaar niet mee klaar. Het ging niet door. Hij was de man van de overgave, de eenheid met Gods wil en het vertrouwen. Hij werd ‘de apostel van het vertrouwen’ genoemd. Maar waar dat vertrouwen vandaan te halen. Niet in de supermarkt. Het is een genade (ervaring) die me gegeven is.
En wat ik voor onmogelijk had gehouden, ging na een jaar briefwisseling als vanzelf. Mijn hele leven is me dit bij gebleven. Maar een geschenk vraagt ook om een antwoord. Geloven is een werkwoord. Je mag er mee werken, je moet er altijd op terugvallen. En zo heb ik 15 jaar in Brazilië mogen werken. Nog altijd zijn er vier Hollandse leden daar, allen op hoge leeftijd
die niet meer terugkomen naar Nederland.
In Nederland spreekt deze vorm van leven niet meer aan, zodat we na 75 jaar bestaansrecht nog met tweeën over zijn.
Laat ik besluiten met de woorden van Andries Knevel in Katholiek Nieuwsblad (KN), die hem bij zijn ziekte geholpen hebben. (legionellabesmetting).
“Hoe wonderlijk mooi is uw eeuwige naam.
Verborgen aanwezig deelt U mijn bestaan.
Waar ik ben bent U: wat een kostbaar geheim.
Uw naam is “Ik ben en Ik zal er zijn.”
Toos Schoutsen

< terug